Water in al zijn vormen en geluiden

Glazen, een krater, emmers, een kuip, materiaal uitgestald op een tafel zoals in een laboratorium. Les Halles de Schaerbeek waren omgetoverd tot een heus landschap dat tegelijkertijd natuurlijk en artificieel aanvoelde.

Nieuwsgierigheid was het eerste gevoel dat zowel bij mij als de rest van het publiek aanwezig was toen we de opstelling voor het eerst zagen. Samen met Gwendoline Robin gingen we op ontdekkingstocht door de ruimte, op zoek naar de confrontatie tussen mens en natuur; water.

Weerspiegelende beelden van water in een kuip, explosies, chemische reacties, rook, een krater vol glitters. Water kwam aan bod in al zijn vormen en in combinatie met andere elementen. De interactieve setting zorgde ervoor dat ook wij als toeschouwer in aanraking kwamen met het water. Dit voegde nog een extra dimensie toe aan de performance. Het was onvoorspelbaar. Gwendoline had de leiding en iedereen volgde aandachtig alle handelingen die ze uitvoerde.

Het publiek was ook kunst op zich. Iedereen was vrij om te staan en te gaan waar hij of zij wou. Dit zorgde voor leuke taferelen. De ‘mensenzee’ die openging als Gwendoline passeerde; de verplaatsingen die voor georganiseerde chaos zorgden; het ontdekken van verschillende persoonlijkheden door reacties; interactie.

Water dat vanuit een tuinslang op een plastic doek terecht-kwam, het natspuiten van een raam, de oergeluiden van stemmen, het borrelen bij chemische reacties. Geluid zorgde voor rust. Alsof we ons echt in de natuur bevonden. Straf! Ik wou dat ik vaker in die wereld van Gwendoline Robin tot rust kon komen en op ontdekkingstocht kon gaan.

Antje schreef deze tekst nadat ze A.G.U.A. van Gwendoline Robin zag in de Hallen van Schaarbeek tijdens Kunstenfestivaldesarts 2018. Romy maakte de foto's tijdens de generale repetitie.